ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
Περίμενα
σε ασυνήθιστο τόπο την ψυχή μου
και
περίμενα ως αργά, ως πολύ αργά,
σαν νυχτοπούλι του κόσμου,
και
τρόμαξα πολύ.
Ένοιωθα
την ζεστή ανάσα της ερήμου στα πόδια μου,
ήμουν ήδη
στην έρημο
και
είχα αφήσει πίσω μου την ιστορία.
Μόνος,
κατάμονος, απόλυτα χαμένος.
Διέσχισα
όλους τους ενδιάμεσους κύκλους
Λίγοι
ακόμη μένουν για την αναβολή του τέλους.
Θα
περιμένω ακόμη λίγο …
Έχω
υπομονή και μια βεβαιότητα
για
την υπόσχεση της συνάντησης.
Κάποιος
μ’ έφερε εδώ είπα
και
δεν μπορεί στο τέλος θα φανεί.
Μόνον
σ αυτό το μέρος η ομιλία γίνεται προσευχή
κι
άρχισα ήδη να τονίζω τις προοιμιακές συλλαβές της.
Σε μια
απόμερη γωνιά θα ‘ρθώ να κλάψουμε μαζί,
κλάμα
ανδρείο η φοβισμένο, λυσίπονο και παρηγορητικό.
Ότι
ιδού ο χειμών επήλθεν, ο υετός επήλθεν,
Επορεύθη
εαυτώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου