Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

ΞΕΡΩ



ΞΕΡΩ

 

Ταξίδεψα και είδα τον κόσμο,

έζησα καταστάσεις, τα έκανα όλα,

είχα τα καλά και τα κακά μου.

Πέρασα καυτές καλοκαιρινές νύχτες,

μέσα Ιουλίου και σιδερένιο Αύγουστο,

όταν εσύ κι εγώ ήμασταν νέοι και ωραίοι.

Άγριοι σε τρελές μέρες ,ατελείωτες νύχτες

παίζοντας στα νυχτερινά φώτα της πόλης.

Ο τρόπος που έπαιζες μαζί μου γλυκός σαν μέλι.

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν θα είμαι πια νέος και όμορφος;

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν έχω τίποτα άλλο από πόνο στην ψυχή;

Ξέρω ότι θα το κάνεις, έτσι θέλω να πιστεύω.

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν είμαι πια νέα και όμορφη;

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν έχω τίποτα άλλο εκτός από πόνο στην ψυχή;

Τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού,

συνέχεια ήθελες να χορεύουμε,

και ο τρόπος που με άγγιζες ήταν πάντα ζεστός.

Μαζί γνωρίσαμε νέους κόσμους

και ανθρώπους καλούς και κακούς.

Στο όμορφο πρόσωπο σου και την ψυχή σου

στήριξα τα όνειρά μου και μια ζωή γεμάτη.

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν θα είμαι πια νέος και όμορφος;

-Αλήθεια θα με αγαπάς ακόμα

όταν δεν είμαι πια νέα και όμορφη;

Ξέρω ότι θα το κάνεις, ξέρεις ότι θα το κάνω

γιατί η αγάπη μας έτσι θέλει να πιστεύω.



Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2022

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑ


 

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑ

 

Ζωγράφισα με αγάπη, καλλιτέχνη.

Έβαψα με τρυφερότητα σε τιρκουάζ.

Η ζήλια είναι κόκκινη, αλλά πρόσεξα.

Εκθαμβωτικό είναι το λευκό  της πίστης!

Έβαλα φωτεινό κίτρινο, ένα άγγιγμα κατανόησης.

Φόρεσες το μικρό σου κόκκινο φόρεμα για πάρτι,

και χορεύεις κύκλους γύρω μου

γιατί είσαι νέα, είσαι άγρια, είσαι ελεύθερη.

Και ήμουν τόσο χαρούμενος,

τόσο χαρούμενος, αλλά τώρα έφυγες.

Όλοι ξέρουν ότι είμαι ο καλύτερος.

Όλοι ξέρουν ότι είμαι χάλια.

Αλλά ας πάρω τα πινέλα μου,

το τοπίο ας γίνει με φρέσκα χόρτα.

Αλλά μην τολμήσεις να ρίξεις χώμα.

Και μη λερώσεις σε παρακαλώ

το παραμύθι μου με γκρι!!

ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ


 

ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ

 

Ονειρευόμουν να με αγγίξεις

μια μέρα, αργά ή γρήγορα,

στο ασανσέρ.

Να με ακουμπήσεις απαλά στον τοίχο,

και να πνίξω τη φωνή σου στα χείλη μου

και όλα αυτά να γίνουν

για ένα ατελείωτο  δευτερόλεπτο.

Για να ξεδιψάσω στην θέα σου,

σε εκείνη τη γρήγορη κατάβαση

ανάμεσα στους ορόφους.

Και όλο αυτό συνέχισα

να το βλέπω στο όνειρό μου.

Αλήθεια, το ονειρευόμουν πολλές φορές.

Ίσως γιατί το αποτέλεσμα

του επιθυμητού μου

δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ.

Κι  εσύ περνούσες πάντα τόσο πλάγια

για να βγεις από τις πόρτες,

και εγώ πάντα νόμιζα πως

τόσο κοντά περνώντας,

θα με φιλήσεις.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

Η ΜΝΗΜΗ


Η ΜΝΗΜΗ

Τι κρίμα που η μνήμη δεν μπορεί να σκοτωθεί!

Αυτή είναι η μόνη που ακρωτηριάζει τη ζωή.

Πόσο οδυνηρό είναι να τα θυμάσαι όλα,  και να ζεις

με μια παράλογη πίστη ότι ο χρόνος θεραπεύει.

Μισή ζωή χωρίς εμένα μάλλον θα περάσει έτσι.

Το οικογενειακό σας δείπνο θα είναι σε πλήρη εξέλιξη,

αυτή την γιορτινή ημέρα,

και όλοι γύρω θα είναι γελαστοί,

αλλά ξαφνικά θα σου πέσει το πιρούνι,

κάτι θα σπάσει τη συζήτηση η τη σιωπή.

Θα τρέξεις στο  δωμάτιο και θα ανοίξεις το παράθυρο,

θα πάρεις το σημειωματάριο από το ξεχασμένο ράφι,

και θα διαβάσεις ήσυχα τα ποιήματα που σου έγραφα.

Πάντα τρυπούσαν την καρδιά σου σαν μυτερή βελόνα,

και χάιδευες κάθε γραμμή με το βλέμμα,

να θυμηθείς πώς κράτησες τα χέρια μου, στα χέρια σου

πώς έκρυψες το βλέμμα μου, στο βλέμμα σου 

και εκείνες τις σκιές μας στην άκρη του χωρισμού.

Θα φέρνεις τα σεντόνια στα χείλη σου,

θα αφήνεις το κραγιόν σου επάνω τους

σαν να φιλάς τα χείλια μου.

Θα έχεις το βλέμμα σου στον παράδεισο,

από όπου έρχεται ο πόνος, που ο χρόνος δεν γιατρεύει.

Δεν θα είμαι μαζί σου, αλλά σε άλλη χώρα,

που δεν υπάρχουν τρένα,

εκεί που δεν υπάρχουν δρομολόγια.

Εκεί που είναι εύκολο να φτάσεις,

αλλά εκεί μόνο μέσα στ’ όνειρο μπορείς.

Αυτή τη χώρα την λένε απλά, μνήμη.

Και η ψυχή σου θα φουντώνει ξανά και ξανά

και θα καταλαβαίνεις ότι χρειαζόσουν αέρα.

Αφού κρύψεις πάλι το σημειωματάριο,

και σκουπίσεις τα δάκρυα,

θα επιστρέψεις στο τραπέζι,

και θα συνεχίσεις το όμορφο δείπνο

με την οικογένειά σου,

αλλά μακριά μου.

 

 

 

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

ΟΔΥΣΣΕΙΑ


 

ΟΔΥΣΣΕΙΑ

 

Τα βράδια,

αχ τα βράδια το καλοκαίρι

μου διάβαζες Οδύσσεια.

Κι οι θάλασσες οι ομηρικές

είναι ατελείωτες και επίφοβες.

Η ζωή μας κινδύνευε

από μαγείες και τρόμους φοβερούς.

Όποιος έχει μια Ιθάκη θα φθάσει.

Όμως η Ιθάκη υπάρχει για να μην χαθείς,

όχι για να μην ταξιδέψεις.

Πρέπει να ταξιδέψεις

στου ωκεανού τα ρεύματα τα φοβερά

και πρέπει να οπλιστείς με σοφία

σαν πας στην χώρα των νεκρών.

Η φωνή σου όσο πήγαινε η νύχτα

γινόταν μουσική,

κι εγώ φοβήθηκα πολύ όταν σου είπα

πως άκουσα τις Σειρήνες.

Σου είπα, δεν μπορώ να μου διαβάζεις Οδύσσεια

κάτω από καλοκαιρινό έναστρο ουρανό.

Γιατί ο Οδυσσέας ακόμη ταξιδεύει

από άστρο σε άστρο, και είναι μόνος.

Έχασε όλους τους συντρόφους. 

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2020

ΑΓΓΙΓΜΑ (COVID 19)



ΑΓΓΙΓΜΑ

Δεν θυμόταν τίποτε
μοναχά λευκές σιλουέτες
να πλησιάζουν διαρκώς
στη μοναδική επαφή του με τον κόσμο.
Τον άγγιζαν…
Χάιδευαν τα χλωμά μάγουλα,
τρυπούσαν τις φλέβες,
παραβίαζαν τα ιερά
της ασθενικής ύλης.
Πάσχιζαν να κρατήσουν στη ζωή,
άγγιζαν…
Άγγιζαν συνέχεια.
Κατέστρεφαν κάθε ιδιόκτητο κομμάτι κορμιού
Μέχρι πότε θα χάνεται στους διαδρόμους
Και θα ξυπνά στα σκοτάδια ;
Αυτό το άγγιγμα δεν το άντεχε πια.
Φτάνει…
Αφήνεται στα χέρια Του.
Εκεί που κρέμεται όλη η πλάση.


Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ






ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ


Κάθε Σαββατόβραδο
ντύνομαι καλά για να οδηγήσω
πάνω κάτω στους δρόμους στην παραλία
για να φθάσω στην ανάμνησή σου.

Οδηγώ γρήγορα και ο άνεμος της νύχτας
φυσάει τα μαλλιά μου όπως φυσούσε τα μαλλιά σου,
ψιθυρίζει στα αφτιά μου λόγια όπως ψιθύριζες
και στο ράδιο τραγούδια αγαπησιάρικα λυπητερά
όπως αυτά που τραγουδούσες.
Και δεν με νοιάζει η ταχύτητα με το ποτήρι στο χέρι.
Μην ρωτάς που βρίσκομαι και αν φοβάμαι.
Προσπαθώ να είμαι παντού μήπως και είσαι
αλλά δεν θέλω να είμαι οπουδήποτε- οποιοσδήποτε
αλλά εκεί όπου είναι όσοι αγαπιούνται.
Γι’ αυτό οδηγώ γρήγορα ανάμεσα σε δένδρα και καράβια
πάνω από τα όρια και δεν με νοιάζει
κάθε Σάββατο βράδυ να προσποιούμαι
ότι ζω μόνο για σένα που λείπεις
γιατί φώτα, ραδιόφωνα, δρόμοι
σε αδιέξοδο οδηγούν στο πουθενά.